Kategoria: Emerytura

Maksymalny limit wpłat na IKZE dla osób prowadzących działalność gospodarczą od stycznia 2021r. został podwyższony i wynosi 1,8-krotność przeciętnego prognozowanego miesięcznego wynagrodzenia. Aktualnie kwota ta wynosi  9466,20 zł. Osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę czy umowy cywilnoprawnej na IKZE mogą wpłacić maksymalnie 1,2-krotności przeciętej pensji. W 2021 r. kwota ta wynosi 6310,80 zł.Na temat korzyści z posiadania IKZE pisałem tutaj >>

Ogólnoeuropejski indywidualny produkt emerytalny ma zapewnić obywatelom Wspólnoty nową perspektywę oszczędzania pieniędzy na przyszłą emeryturę. Przewiduje to projekt ustawy, który ma wprowadzić niezbędne zmiany w prawie krajowym w związku z wejściem w życie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1238 z 20 czerwca 2019 r. w sprawie OIPE.
Nowe przepisy mają określić limity wpłat na OIPE w roku podatkowym oraz ulgi podatkowe w związku z gromadzeniem środków na OIPE. Ustawy ma zostać przyjęta w pierwszym kwartale 2021r.
Największą wartością programu będzie możliwość inwestowania transgranicznego, a także możliwość przenoszenia kapitału przy zmianie miejsca zamieszkania z jednego państwa członkowskiego UE do innego.OIPE nie będzie można znacjonalizować ani przekształcić zgodnie z potrzebami władz. W informacjach podanych na stronie Ministerstwa Finansów dotyczących projektu ustawy możemy przeczytać, że ,,Jednym z czynników, który wymaga gromadzenia dodatkowych oszczędności jest starzenie się społeczeństwa europejskiego wraz wydłużającą się średnią długością życia oraz spadkiem przyrostu naturalnego, które może spowodować, że średnia wysokość emerytury państwowej będzie w dłuższej perspektywie spadać i stanowić coraz niższy odsetek średniego wynagrodzenia.”

System emerytalny oparty na emeryturze obywatelskiej od wielu lat z powodzeniem funkcjonuje w Kanadzie i polega na wypłacie określonej przez państwo kwoty każdemu obywatelowi po osiągnięciu przez niego wieku emerytalnego.

Zgodnie z art. 95 ustawy z 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz.U. poz. 2215 ze zm.; dalej ustawa o PPK) środki zgromadzone w pracowniczym planie kapitałowym nie podlegają egzekucji sądowej ani administracyjnej.Ograniczenia te nie mają zastosowania tylko do egzekucji mającej na celu zaspokojenie roszczeń alimentacyjnych a w tym należności budżetu państwa powstałych z tytułu świadczeń wypłaconych w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów.

Dokonując wypłaty środków z PPK w celu pokrycia wkładu własnego w związku z zaciągnięciem kredytu hipotecznego zobowiązany jesteś do jego zwrotu w ciągu maksymalnie 15 lat.Zasady i terminy zwrotu będzie określała umowa zawarta z wybraną instytucją finansową przed dokonaniem wypłaty. Jeżeli nie dokonasz zwrotu w ustalonym terminie zobowiązany będziesz do zapłacenia podatku od zysków kapitałowych od kwoty niedokonanego zwrotu. Obowiązkiem Instytucji finansowej, z którą zawarłeś umowę jest monitorowanie spłaty rat oraz podejmowanie działań mających na celu dochodzenie zwrotu wypłaconych środków. Ponadto umowa z PPK może zawierać postanowienia zabezpieczające zwrot wypłaconych środków w terminie.

Ta wątpliwość jest bardzo często wyrażana przez pracowników podejmują decyzję o przystąpieniu do PPK. W 2014r. 50 % naszych środków zostało przeniesione z OFE do ZUS a Trybunał Konstytucyjny uznał, że takie działanie jest zgodny z prawem ponieważ środki zgromadzone w OFE nie są środkami prywatnymi tylko publicznymi. Zupełnie inaczej sytuacja wygląda jeśli chodzi oTwoje środki zgromadzone na rachunku PPK.Art. 3, ust. 2. ustawy o PPK wprost wskazuje , że środki gromadzone w ramach PPK stanowią prywatną własność uczestników i podlegają dziedziczeniu. Skutecznym narzędziem ochrony Twoich środków przed ewentualną nacjonalizacją jest prawo do zwrotu zgromadzonego kapitału w każdej chwili. Ewentualna nacjonalizacja naszych oszczędności wymagałaby zmiany ustawy, która nie może działać wstecz.

Składając wniosek o zwrot środków powinieneś otrzymać:

100 % środków pochodzących z wpłat własnych
70 % środków pochodzących z wpłat pracodawcy – pozostałe 30 % przekazane zostanie na Twoje konto emerytalne w ZUS..

W momencie dokonywania wypłaty saldo rachunku w PPK może być mniejsze lub większe od sumy wpłaconych składek co związane jest ze zmianą cen instrumentów finansowych w które lokowane są środki pochodzące z wpłacanych składek. Jeżeli saldo jest większe od sumy wpłaconych składek to od tej różnicy zapłacisz jeszcze 19% podatek od zysków kapitałowych. Jeżeli w okresie oszczędzania otrzymałeś dopłaty od Państwa to podlegają one zwrotowi.

W przypadku poważnej choroby lub choroby najbliższych członków rodziny( współmałżonek, dziecko ) możesz wypłacić 25% zgromadzonych środków bez obowiązku zwrotu.

Przed osiągnięciem 45 roku życia możesz wypłacić 100 % zgromadzonych środków w celu pokrycia wkładu własnego w związku z zaciągnięciem kredytu hipotecznego z obowiązkiem zwrotu w ciągu maksymalnie 15 lat.

Dopłatę roczną w wysokości 240 zł  otrzymasz pod warunkiem, że wysokość wpłat finansowanych przez Ciebie i pracodawcę  w danym roku wyniesie co najmniej 3,5% 6-krotności minimalnego wynagrodzenia w roku, za który dopłata jest należna. Jeżeli Twoje wynagrodzenie jest niższe niż 120 % minimalnego wynagrodzenia i skorzystałeś z możliwości obniżenia składki podstawowej to musisz zgromadzić co najmniej 25% powyższej kwoty. Zgodnie art. 32 ust. 5 ustawy o PPK dopłaty rocznej nie otrzymasz jeśli zadeklarowałeś niższe wpłaty i osiągałeś łączne miesięczne wynagrodzenie ze wszystkich źródeł przekraczające kwotę odpowiadającą 1,2-krotności minimalnego wynagrodzenia. Jeżeli Twój pracodawca  nie odprowadzi za Ciebie składek do PPK to również dopłata roczna  nie przysługuje co jest zapisane w art. 13 ust. 2 ustawy o PPK. Państwo wpłaci bezpośrednio na Twój rachunek w PPK opłatę powitalną w kwocie 250 zł  jeśli przez co najmniej 3 pełne miesiące kalendarzowe pracodawca  dokonana  wpłat podstawowych.

System repartycyjny oparty na umowie pokoleniowej  wprowadził w 1889 r. kanclerz Niemiec Otto von Bismarck.System ten opierał się na założeniu, że pracująca część społeczeństwa wpłaca składki  do wspólnej puli z której finansowane są świadczenia dla osób niezdolnych do pracy spowodowanej wiekiem lub inwalidztwem. Przyjęto zasadę, że prawo do emerytury nabywają osoby, które ukończyły 65 lat. W pierwszych latach funkcjonowania systemu wiek ten wynosił 70 lat. Ludzie żyli wtedy znacznie  krócej a na jednego emeryta przypadało sześciu pracujących. Od tamtej pory Europejczycy żyją o 20 lat dłużej i mają mniej dzieci. Według danych GUS  w 2018r. współczynnik dzietności w Polsce  wynosił  1,43, co oznacza, że na 100 kobiet w wieku 15-49  lat przypadało 143 urodzonych dzieci. Od początku lat 90 – tych wskaźnik urodzeń wśród kobiet poniżej 30 roku życia spadł o połowę. W roku 2019 mieliśmy w Polsce 16,5 mln osób pracujących i ponad 7,5  mln emerytów i rencistów. Obniżenie wieku emerytalnego spowodowało, że ciągu tylko  jednej kadencji Parlamentu przybyło 1 mln emerytów, a roczne zobowiązania funduszy ubezpieczeń społecznych wzrosły w  do kwoty  148 mld przy wydatkach w roku 2020 na poziomie 177 mld. Według prognozy przygotowanej przez Departament Statystyki i Prognoz Aktuarialnych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za 20 lat  w kasie ZUS na wypłatę świadczeń emerytalnych może zabraknąć 70 mld zł. Aby ratować społeczeństwo  od demograficznej zagłady wielu ekspertów uważa , że kluczową sprawą jest stopniowe podwyższanie wieku emerytalnego oraz wprowadzanie udogodnień podatkowych zachęcających społeczeństwo do samodzielnego gromadzenia kapitału na emeryturę.

Prognozowany deficyt FUS.

Źródło: Raport pt.,,Prognoza wpływów i wydatków funduszu emerytalnego do 2060r.” przygotowany przez  Departament Statystyki i Prognoz Aktuarialnych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. 

• zwaloryzowany kapitał początkowy
• zwaloryzowane składki na koncie podstawowym
• zwaloryzowane składki na subkoncie