Kategoria: Inwestowanie i oszczędzanie

Produkt strukturyzowany jest instrumentem finansowym charakteryzujący się tym, że z reguły daje 100 procentową  gwarancją zwrotu zainwestowanego kapitału oraz możliwość osiągania zysku na poziomie 5-20%. Wysokość gwarancji jak również poziom prognozowanego zysku uzależniony jest od konstrukcji danego produktu.

Jak to działa w praktyce?
Bank albo inny emitent oferujący produkty strukturyzowane dzieli kwotę inwestycji na dwie części.
Jedna z nich ma zagwarantować zwrot zainwestowanego kapitału i jest zazwyczaj inwestowana w obligacje zerokuponowe czyli takie, które są emitowane z dyskontem od ich wartości nominalnej.
Zakładając,że na inwestycje przeznaczyliśmy 100 000 zł z czego 95 000 zł zostało zainwestowane w obligacje zerokuponowe o wartości nominalnej 100 000 zł mamy już zapewnioną gwarancję zwrotu kapitału. Aby produkt strukturyzowany mógł zarobić 5% pozostała część kapitału czyli 5000 zł musi wypracować 100% zysku. Osiąganie tak wysokich stóp zwrotów wiąże się z koniecznością spekulowaniem opcjami. Polega to na tym, że emitent kupując daną opcję zakłada się z drugą stroną transakcji o jakieś zdarzenie np. że index WIG 20 w danym dniu osiągnie poziom X lub kurs USD będzie wynosił Y. Jeśli zakład zostanie wygrany to osiągamy stosunkowo wysoki zysk, jeśli natomiast przewidywania były błędne to kwota przeznaczona na zakup opcji przepada.
Należy też pamiętać, że jeśli odzyskamy 100 % zainwestowanego kapitału to i tak z powodu inflacji jego realna wartość będzie niższa niż w chwili rozpoczęcia inwestycji.

Główną cechą instrumentów pochodnych zwanych inaczej derywatywami jest to, że  ich wartość uzależniona jest od instrumentów bazowych, którymi zwykle są papiery wartościowe, kursy walutowe, indeksy giełdowe, ceny towarów a nawet czynniki atmosferyczne.

Instrumenty pochodne dają inwestorowi możliwość osiągania zysków zarówno, gdy ceny instrumentu bazowego spadają, jak i rosną. Zależy to oczywiście  od tego czy inwestor zajął tzw. pozycję krótką czy długą.

Inwestorzy wykorzystują instrumenty pochodne zarówno do  spekulacji jak i ograniczenia strat spowodowanych spadkiem lub wzrostem ceny instrumentu bazowego.

Instrumenty pochodne, które opierały swoją wartość na spłacie oferowanych kredytów tzw. CDO (z ang. Collateralized Debt Obligation) są uważane za główną przyczynę globalnego kryzysu gospodarczego z 2008 roku.

 

 

Fundusz hedgingowy to szczególny rodzaj funduszu inwestycyjnego, który wykorzystuje skomplikowane strategie inwestycyjne oparte m. in. o tzw. krótką sprzedaż, dźwignię finansową czy też zawieranie transakcji na instrumentach pochodnych.
Inwestowanie w fundusze hedgingowe obarczone jest wysokim ryzykiem inwestycyjnym. Dzięki mechanizmowi tzw. lewarowania fundusz inwestycyjny może zwielokrotnić kwotę realnej inwestycji, co powoduje,że wypracowane zyski mogą być wielokrotnie wyższe, ale również ewentualne straty dużo bardziej dotkliwe.Fundusze tego typu powoływane są zazwyczaj w formie spółek prawa handlowego, w których zarządzający aktywami tego funduszu posiadają swoje udziały. Fundusze te charakteryzują się tym, że ich działalność w porównaniu do funduszy otwartych nie podlega ścisłym regulacjom prawnym.
Początkowo fundusze typu hedge skierowane były do zamożnych klientów instytucjonalnych oraz osób fizycznych dysponujących kapitałem w wysokości min. 1 mln USD. Dzisiaj są one dostępne dla dużą szerszej grupy inwestorów.
Za zarządzanie aktywami fundusze pobierają opłaty stałe oraz zmienne stanowiące średnio 20% wypracowanego przez fundusz zysku.Fundusze mogą też pobierać opłaty za wejście oraz wyjście z inwestycji.

Prudential lokuje środki pochodzące z umów ubezpieczenia na życie i dożycie w With-Profits Sub-Fund , który jest częścią With-Profits Fund, stanowiącego pulę aktywów zarządzanych przez The Prudential Assurance Company Limited z siedzibą w Londynie.

With-Profits  Sub-Fund ( ,,WPSF”) jest częścią funduszu With-Profits Fund („WPF”), w który lokowane są środki klientów  pochodzące z umów ubezpieczenia na życie i dożycie zawieranych przez Oddział Irlandzkiej spółki Prudential International Assurance plc („PIA”).

Wskaźnik SRRI (Synthetic Risk and Reward Indicator) jest miarą dzięki, której można zakwalifikować fundusz do danego profilu ryzyka.Wskaźnik ten opiera się o wartość odchylenia standardowych tygodniowych stóp zwrotu funduszu inwestycyjnego w okresie ostatnich 5 lat i prezentowany jest na skali od 1 do 7. Przy czym im wyższy poziom wskaźnika tym wyższe ryzyko.

Poniższa tabela pokazuje związek odchylania standardowego ze wskaźnikiem SRRI.

Wskaźnik SRRI nie powinien być jedynym parametrem decydującym o wyborze danego funduszu ponieważ bazuje on na historycznych stopach zwrotu i nie obejmuje wszystkich ryzyk związanych z danym funduszem. Przed wyborem funduszu inwestycyjnego warto zapoznać się z dokumentem KIID w którym to opisane są między innymi specyficzne ryzyka dla danego funduszu np. ryzyko kredytowe związane z inwestowaniem w obligacje przedsiębiorstw.

W  finansach benchmarkiem określamy punkt odniesienia służący między innymi do oceny wyników zarządzania aktywami funduszu inwestycyjnego. Jeżeli wynik funduszu inwestycyjnego  jest wyższy niż benchmark, to znaczy, że jest on dobrze zarządzany. Benchmarkiem może być np. indeks giełdowy  w przypadku funduszy akcyjnych czy bon skarbowy w przypadku funduszy inwestujących w papiery dłużne.

Bony skarbowe są papierami wartościowymi na okaziciela o wartości nominalnej 10 tys. złotych emitowanymi na okres od  1 do 52 tygodni. W Polsce bony skarbowe emituje Minister Finansów natomiast za organizację emisji oraz dokonywanie rozliczeń odpowiedzialny jest Narodowy Bank Polski, który sprawuje funkcję agenta emisji. Oprocentowanie bonów jest stałe i ma charakter dyskontowy tzn. dochodem jest różnica pomiędzy ceną zakupu, a wartością nominalną bonu. Spłatę bonów skarbowych gwarantuje Skarb Państwa, dlatego są one jedną z najbezpieczniejszych form lokowania pieniędzy.Celem emisji jest finansowanie deficytu budżetowego oraz  ujemnego salda handlu zagranicznego.

Oferty na zakup bonów mogą  składać wyłącznie banki posiadające status dilera skarbowych papierów wartościowych. Bony skarbowe można również nabyć na rynku wtórnym, a ich oprocentowanie kształtuje się pod wpływem gry rynkowej.

 

Podczas rozmów na temat finansów osobistych zwróciłem uwagę na fakt, że moi rozmówcy używają zamiennie terminów oszczędzanie i inwestowanie. Określenia te nie są tożsame i warto poznać jakie są pomiędzy nimi różnice.

Oszczędzanie polega na systematycznym odkładaniu pieniędzy w sposób zapewniający zachowanie ich realnej wartości. Jest to możliwe tylko wtedy kiedy wypracowany zysk przewyższa wysokość inflacji. Czy więc odkładanie pieniędzy na rachunku oszczędnościowym czy lokacie bankowej  można w dzisiejszych czasach nazwać oszczędzaniem? Zdecydowanie nie,  ponieważ realne oprocentowanie lokat bankowych w Polsce wynosi  obecnie minus 2,9% co stawia nas po Węgrzech na przedostatnim miejscu w Europie.Głównym celem oszczędzania jest zbudowanie tzw. poduszki finansowej, która ma nas zabezpieczyć przed niespodziewanymi wydatkami np. utratą pracy czy drogą naprawą samochodu. Oszczędzać możemy również na inne cele takie jak wakacje, remont mieszkania, zakup samochodu itp.

Celem inwestowania jest natomiast osiągnięcie stopy zwrotu znacznie przekraczającej poziom inflacji. Każde inwestowanie jest związane z ponoszeniem ryzyka. Zasada jest tutaj bardzo prosta, im wyższy potencjalnie zysk możemy osiągnąć tym wyższe ponosimy ryzyko. Najważniejsze w inwestowaniu jest to abyśmy zrozumieli zasady funkcjonowania danego produktu finansowego oraz posiadali narzędzia umożliwiając nam minimalizację ryzyka Do inwestowania powinniśmy wykorzystywać nadwyżki finansowe, które jesteśmy w stanie wystawić na ryzyko potencjalnej straty bez uszczerbku dla naszego bezpieczeństwa finansowego.

 

 

Wysokość kwoty, którą  powinieneś co miesiąc oszczędzać na emeryturę zależy między innymi od:okresu oszczędzania, prognozowanego zysku z inwestycji, aktualnych dochodów oraz wysokości kapitału potrzebnego do uzupełnienia deficytu finansowego, który powstanie po przejściu na emeryturę.

Jeśli do utrzymania obecnego poziomu życia na emeryturę  będziesz potrzebował 5000 zł miesięcznie a świadczenie emerytalne z ZUS wyniesie 2000 zł to łatwo policzyć, że co miesiąc będzie brakowało Ci  3000 zł. Biorąc pod uwagę średnią długość życia na emeryturze, która dla 60 letniej Polki wynosi dzisiaj 261 miesięcy, natomiast dla 65 latka 217 miesięcy musiałbyś zgromadzić odpowiedni 783 000 zł ( 3000 zł x 261) i 651 000 zł ( 3000 zł x 217).

Z publikowanych przez GUS danych wynika, że długość życia się wydłuża i jeśli będziesz żył dłużej niż statystyczny Polak, to obliczony w ten sposób kapitał emerytalny nie wystarczy do zapewnienia odpowiedniego poziomu życia na emeryturze.

Jeśli  po przejściu na emeryturę chciałbyś otrzymywać 3000 zł  miesięcznych odsetek od swojego kapitału to przy  8% stopie zwrotu musiałbyś zgromadzić  450 000 zł kapitału

Wysokość potrzebnego kapitału możesz wyliczyć posługując się poniższym wzorem:

Potrzebna dodatkowa miesięczna kwota na emeryturze  x 150.

Sprawdźmy czy to się zgadza.

3000 zł x 150 = 450 000 zł

450 000 zł x 8 % = 36 000 zł : 12 miesięcy = 3000 zł

Oszczędzając miesięcznie 998 zł przy rocznej stopie zwrotu  w wysokości 3% na zgromadzenie powyższego kapitału będziesz potrzebował 25 lat.

Szczegółowe kalkulacje uwzględniające Twoje potrzeby w zakresie zabezpieczenia emerytalnego możesz uzyskać kontaktując się ze swoim doradcą majątkowym lub pod adresem mail kontakt@pdm.com.pl

Powyższe obliczenia nie uwzględniają utraty siły nabywczej pieniądza wskutek inflacji.